|
|
|
|
|
โคเคน : สารมฤตยู ชื่ออื่น cocaine แคร็ก (crack)
ประวัต โคเคนเป็นสารเสพติดซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีเมื่อประมาณ 600 ปี ที่ผ่านมา โดยในสมัยอินคา(Incas) ซึ่งเป็นคนพื้นเมืองของเปรูมีความเชื่อถือว่าโคเคนเป็นสารซึ่งพระเจ้าประทานมาให้ แต่ในยุคปัจจุบัน โคเคนคือ สารมฤตยูจากนรก เพราะได้ทำลายมนุษย์ทั้งร่างกายและจิตใจรวมทั้งทำให้เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก
ประเทศสหรัฐอเมริกามีการเสพโคเคนกันมากตั้งแต่ ค.ศ. 1990 ประมาณครึ่งหนึ่งของจำนวนนี้ใช้ แคร็ก (crack) ซึ่งเป็นโคเคนแห้งเสพโดยการสูบ และเป็นสารเสพย์ติดที่เป็นอันตรายมากที่สุดชนิดหนึ่ง นอกจากนี้ยังพบอีกกว่าร้อยละ 10 ของเด็กอเมริกาอายุระหว่าง 9-12 ปี ตอบแบบสำรวจว่าสามารถหาโคเคนมาได้โดยง่าย
ประมาณว่ามีการลักลอบนำโคเคนเข้าประเทศสหรัฐอเมริกาปีละ 80 ตัน จากประเทศอเมริกาใต้ โดยเฉพาะประเทศโคลัมเบีย ซึ่งเป็นประเทศที่ผลิตโคเคนโดยสังเคราะห์จากใบโคคามากที่สุด
การแพร่ระบาด ปริมาณโคเคนที่ชาวอินคาเคยเสพอยู่ในระดับต่ำ ประมาณว่าชาวอินคาเสพโดยการเคี้ยวใบโคคาวันละ 60 กรัม สารอัลคาลอยด์มีอยู่ในใบโคคาเพียงร้อยละ 0.5 ดังนั้นจะเป็นสารโคเคนเท่ากับ 200 300 กรัม
เรื่องราวเกี่ยวกับโคเคนได้แพร่ไปถึงยุโรปโดยคำบอกเล่าของนักล่าอาณานิคม และในปี ค.ศ. 1860 ผู้จำหน่ายไวน์และเครื่องดื่มชูกำลังในยุโรปได้เติมโคเคนเข้าไปด้วย ในเวลา 15 ปี ต่อมาคนทั่วไปสามารถหาซื้อผงโคเคนบริสุทธิ์มาเสพได้โดยง่าย ทำให้มีการเสพโคเคนเป็นประมาณสูงมากวันละ 200 1,000 มิลลิกรัมต่อคน ซึ่งมากกว่าประมาณในสมัยชาวอินคาเสพถึง 5 8 เท่า
ในปี ค.ศ. 1884 ฟรอยด์ ได้เขียนบทความทางวิชาการบรรยายสรรพคุณของโคเคนไว้มากมาย โดยเขียนว่าโคเคนเป็นยากระตุ้นสมองและอารมณ์ทางเพศ เป็นยาชาเฉพาะที่ รักษาโรคหอบหืดอาการหมดแรง และโรคอื่นอีกหลายอย่าง อนึ่งฟรอยด์เองก็เสพโคเคนวันละ 200 มิลลิกรัม ต่อมาภายหลังจึงประกาศวว่าโคเคนเป็นสารเสพย์ติดร้ายแรง
ปี ค.ศ. 1914 ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีการออกกฎหมายห้ามจำหน่ายโคเคนโดยเสรี ต่อมาในปี ค.ศ.1930 ได้มีการค้นพบแอมเฟทามินรวมทั้งยากระตุ้นสมองชนิดอื่น และยาดังกล่าวได้เข้ามาแทนที่โคเคน เนื่องจากราคาถูกและหาได้ง่ายกว่า นอกจากนี้ยังทำให้ผู้เสพมีอารมณ์ร่าเริงนานกว่าโคเตน แต่ในปี ค.ศ. 1960 ผู้เสพก็ได้ทราบถึงอัตรายอันร้ายแรงของแอมเฟทามีนและได้ตั้งฉายาไว้ว่า ยามรณะ (speed kill) ทำให้แอมเฟทามีนถูกจัดเป็นยาเสพย์ติดให้โทษร้ายแรงเช่นเดียวกับโคเคน
ปี ค.ศ. 1970 ได้มีการใช้โคเคนกันมากขึ้นอีก โดยเฉพาะในหมู่ชนชั้นสูงและชั้นกลาง และนิยมเสพโดยการสูดดม โดยมีความเชื่อว่าโคเคนปลอดภัยและไม่เสพติด
ปี ค.ศ. 1980 ได้มีโคนเคนชนิดใหม่ออกมาจำหน่ายเรียกว่า แคร็ก (crack) เป็นโคนเคนแข็ง เสพโดยการสูบและมีราคาถูกกว่าโคนเคนผงมาก ทำให้ผู้เสพซึ่งอายุยังน้อยสามารถหามาเสพได้
ผู้เสพแคร็กมีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้
รูปแบบของสาร โคเคนเป็นสารที่ได้มาจากพืชซึ่งมีชื่อว่า โคคา (coca) ในทวีปอเมริกากลางและอเมริกาเหนือ มีการปลูกต้นโคคากันมาก ชาวพื้นเมืองนิยมเคี้ยวใบโคคาซึ่งมีชื่อเล่นว่า บาซัลคา (basulca) ผู้ป่วยเสพโดยการนำผงโคเคน (cocaine hydrochloride) มาสูดดมทางจมูกหรือละลายน้ำแล้วฉีดเข้าทางหลอดเลือดดำ ผู้ป่วยอาจนำมาผสมกับเฮโรอีนแล้วดมหรือฉีดเข้าหลอดเลือดดำ โดยเรียกกันในหมู่ผู้เสพว่า สารเพิ่มพลังและความสุข (speed ball) ชนิดที่นิยมเสพคือ cocaine alkaloid ซึ่งสกัดมาจากชนิดผงดังกล่าวมีคุณสมบัติระเหยง่าย ดังนั้นเมื่อสูดดมจะออกฤทธิ์เร็วมาก อีกชนิดหนึ่งซึ่งนิยมเสพ โดยเฉพาะในประเทสอเมริกาคือโคเคนแข็ง เรียกว่า แคร็ก" (crack) เสพโดยการสูบแบบสูบบุหรี่และมีราคาถูกมากว่า เป็นชนิดที่ผู้มีอายุน้อยนิยมเสพเพราะราคาถูกกว่าและหาได้ง่ายกว่า ในประเทศไทยโคเคนผงราคากรัมละประมาณ 3 พันบาทแคร็กและโคเคนผงมีข้อแตกต่างกันดังนี้
ผลของการเสพโคเคนขนาด 25-150 มิลลิกรัม มีดังต่อไปนี้
อาการขาดสาร ผู้ที่ติดโคเคนแล้วไม่มีสารเสพจะมีอาการดังต่อไปนี้
อันตรายและพิษของโคเคน
พิษต่อร่างกาย มีดังต่อไปนี้
การรักษา
|
